ضامن آهو

له دس شکارچی آهو فرارکرد

کمه ناله نال کمه هوارکرد

پناهنده بیو وه امام رضا

وه امرخدا،وحکم قضا

وخته پناه برد، گیانه آرام بیو

دلهره وتشویش، کله تمام بیو

آهو آرام گرد ،وخته رضا دی

وخته لبخندولطف وصفا دی

امام وت آهو: ارا لرزانی

ارا پریشان، او گرحیرانی

آهو وت امام:گیانم ها خطر

هانه دنبالم وه تیروتبر

یه شکارچیه ، وه تیروکمان

گیانِ شیرینم کردگه سه نیشان

برس وه دادم مالم آباد که

له دس شکارچی گیانم آزاد که

شکارچی رسی سلام امام کرد

کمان ناکنار،شکارتمام کرد

امام وت سلام اِ بنده خدا

توشکارنکه حیوان بیه گنا

شکارچی خُتان وت یه کارمه

اِ آهو لاته هم شکارمه

امام وت بگراِ کیسه زره

تو رحمه بکه ،وی چیوه تره

صیاد وت قصدم فقط شکاره

آهو صیدمه دیه نیره چاره

آهو دی وخته ده فایده نیره

دیه راهه نیره،ده چاره نیره

وت امام رضا به چم مریضه

ایه به چه منه وه لام عزیزه

توبوضامنم الان برسی یه

الان ده گیانه وه حلق رسی یه

بِچم شیره دم آ زوان بسته

آ طفلِ تره آ به چه خسته

الان منتظرپستان شیره

آهو تسلیمه آهو اسیره

اِ چیون منه هاتن ها شونه

آ وخت حلاله ،رشیانِ خونه

امام وت صیاد:ضمانت اکم

هرچه بخوازی وه گِرو اَنم

صیاد وت باشد،آهو آزاده

 منتظردوسم ،له کنارجاده

آهو گرنکرد قصدمنال کرد

قصدِچیونِ وه درِ مال کرد

چن ساعت گذشت بیووَه خوره وا

آهودیاردا هات سمتِ رضا

آهو وت هاتم ،مه وفا کردم

نه بی وفایی نه خطا کردم

الان حاضرم ده قربانی بوم

ده زنده نووم اوگرفانی بوم

صیاد دی وخته آهو وفا کرد

وه درگاه خدا شکروثنا کرد

ریو کرده رضا وت پشیمانم

ده شکارناکم تاخیون ها گیانم

بایددرس بگری له حکایته

هرحکایته یه نوع آیته

امیده وارم خو به یان کردوم

خو ایه تاریخه ژیروبان کردوم

ملکی عبرت گر،له حکایته

قصیه ایه دونیا ،بیه نهایته

                                                     شاعر: صیدعلی ملکی