مدرسه پیر

مه یه مدرسه، کهنه وپیرم

سال تأسیسم، نماسه بیرم

تصمیم گردنه ،خراوم بکن

فنه دوکترل،جواوم بکن

یه روزگاره، نوسازونویوم

شیک وتمیزو، عینِ هلویوم

نه زخم دیوار،نه ترک داشتم

ولی وه دونیا،فره شک داشتم

زهرخوه رشان ،نیش روزگار

دونیا وه کامم، چمان زهرِ مار

آخره کارم، پایان ومرگه

برگِ تاریخم،آخرین برگه

اَره خیله کس،مه خاطراتم

الآن پیربیومه و،آخرنهاتم

وخته خراو بوم، دومه افسانه

فراموشم کن،خیش وبیگانه

چنه بیه وفاس، ایه روزگاره

روزگارمه، فنه دواره

شمارش معکوس، عمرم تمامه

یه وصیّیته ،وه مدیر دامه

وصییّت کردم، بعدازمردنم

بعدازدفن کردن،وه گوربردنم

ایه میلکانه مه،بایدآباده

فرزند ایران،بایدآزاده

له بانه گورم،کاخِ بنا کن

ذکرحق بیوژن،کمترگنا کن

روحم شادا ده، اگرایجوره

آفت وبدی ،الیتان دیوره

برا دس بنن ،خراوم بکن!

تاریخ شهرک ،وه ناووم بکن!

ملکی تشکر ،وکالت کردی

خیالم برا،توراحت کردی

دست درنکا ، برا اُستادم

توزنده کردی ،تاریخ ویادم

مردم ملکی، شاعرِ درده

ژن صفت نیه،وه خدا مرده

هاده فکرِکل، دلِ دریاسه

یه آیم خاکی،خداشناسه

مه عرضیه نیرم،حلالم بکن

فکرشکوه هو ،جلالم بکن

آرزودیرم، یادم مانا بیه

خط یاده مه،فره خوانا بیه