قصیه انقلاب

گوش به وه ده ئنگم ،حکایت بکم

قصیه انقلاب،  روایت بکم

اِ قصیه منه ، نقلِ دورانه

نقل تاریخ ونقل ایرانه

دوره له تاریخ ،قبل ازپنجاه وهفت

دوره اختناق ،دوره خیله سخت

شاه پهلوی، کوره رضاخان

حکومت اَکرد برملک ایران

تاجه شاهنشاه، پرزرق وبرقیو

هم وابسته غرب ،هم ملک شرقیو

نوکراجنبی ،حلقه وه گوشیو

هم عشقِ ژنیو،هم باده نوشیو

نه اهل حق ونه حقیقت یو

نه اهل آئین،نه طریقت یو

اهل اسلامِ ،خالی له دین یو

گاههِ له لندن،گاههِ له چین یو

کشف حجاب کرد، باوگِ قزاقه

خدا مأمورت، کِل کَه سراغه

عشق فرهنگِ غربِ وشراو یو

دایم خمار ودایم له خواو یو

شاه کیانی صاحبِ تخت یو

وه اَت وعیال،ساکن پایتخت یو

عشقِ دستور وامرو فرمان یو

خیله عشق اَکرد،شاهِ ایران یو

ظاهراً شاه ِ ایران زمین یو

گیه له حقِ مردم سنگین یو

هرکه حق اَخواس،گیرساواک یو

بعدازشکنجه، مدفونِ خاک یو

اختناق حاکم، زمسانِ سرد یو

ملّتِ ایران، دررنج ودرد یو

نه رفاه داشتن، نه آزادی بیو

نه شکم سیرو نه هم شادی بیو

آسمان تیره ،زمین تبداریو

دارا زندانی،سارا بیماریو

وخته امید چیو،نور اُمید هات

بعد ازیه طوفان،نیوره حق،اَلات

امام خمینی ، هات وخَم بای برد

دل یه ملت، له شادی پرکرد

وه امررهبر،کفن پوش بیومن

وه عزم وایمان، خیابان چیومن

چیومن شعاردایم،مرگ برشاه کردیم

شاهِ فراری،بیه پناه کردیم

شاهه فرار کرد،شعار، ثمر دا

درختِ ایمان، آخره بَر دا

ثَمر ایه داره، اسلام ودین یو

انقلاب مردم ،فره رئنگین یو

چنه تامداریو ،جشن پیروزی

نابودی ظلم و،او ستم سوزی

بیل تبریک بیوژم، ایه جشنمانه

جشن پیروزی ،خلق ایرانه

بشه ملکی ،له جشن چسه

کف مرتب ،اَره مه بسه

تشویقم بکن ، شعرم طلاسه

شعرملکی، اَمرخداسه